به نقل از «ایسنا»

از اختلال خواب نوشاد تا درخشش نیما در قهرمانی جهان

تاریخ انتشار: ۷ اسفند ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۸۲۸۷۹۵

سرمربی تیم ملی تنیس روی میز توضیحاتی را در مورد عملکرد بازیکنان در مسابقات تیمی قهرمانی جهان و نرسیدن به سهمیه المپیک پاریس ارائه داد.

جمیل لطف‌الله نسبی در گفت‌وگو با ایسنا درباره‌ی این که اگر تیم ملی تنیس روی میز ایران موفق به شکست پرتغال می‌شد چقدر امکان داشت به عنوان سرگروه راهی دور بعد شود و مسابقه راحت‌تری را در مرحله حذفی برای گرفتن سهمیه المپیک انجام دهد، بیان کرد: در بازی با پرتغال، نیما عالمیان اولین بازی را انجام داد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

نیما در گیم چهارم ده بر شش عقب بود اما توانست یازده بر ده جلو بیفتد و اگر بازی را می‌برد قطعا تاثیر بسیار مثبتی در روحیه‌ تیم داشت. نیما بسیار عالی بازی کرد. در حالی‌که قبلا به فریتاس باخته بود، در این بازی تا آستانه شکست دادن رنکینگ ۱۹ جهان پیش رفت اما متاسفانه این اتفاق نیفتاد.

او ادامه داد: امیرحسین هدایی هم در گیم پنجم مقابل آپولونیا در حالی که با نتیجه ۱۰ بر ۷ جلو بود، بازی را باخت. این بازی هم می‌توانست به نفع ما باشد و نتیجه تیم در مقابل پرتغال را به نفع ما عوض کند. شاید اگر زودتر در محل مسابقات حضور داشتیم اختلاف ساعت با محل برگزاری نمی‌توانست بر روی بازیکنان ما اثر بگذارد و می‌توانستیم برنده این بازی باشیم.

لطف‌الله نسبی همچنین گفت: اگر پرتغال را می‌بردیم به لحاظ روحی و روانی تاثیر مثبتی می‌گذاشت و قطعا در گروه می‌توانستیم اول شویم. در این صورت شرایط برای کسب سهمیه به مراتب راحت‌تر  بود چون در جدول حذفی با تیم‌های دوم وسوم گروه‌های دیگر بازی می‌کردیم که اکثر قریب به اتفاق آنها را می‌توانستیم شکست دهیم و در بخش تیمی سهمیه المپیک را کسب کنیم.

مقابل آلمان از پیش باخته حاضر نشدیم

سرمربی تیم ملی در پاسخ به این پرسش که آلمان حریف قدرتمندی برای ایران بود و بازیکنان با تفکر شکست دادن این تیم وارد زمین شده بودند؟ تصریح کرد:  در بازی با آلمان به هیچ وجه از پیش باخته به مصاف این حریف نرفتیم و اساسا در رقابت با هیچ تیمی از پیش باخته نیستیم به غیر از چین که تمام دنیا در برابر آن از قبل شکسته خورده هستند.

انتظار از هدایی بیشتر بود

او در مورد عملکرد امیرحسین هدایی که بازی‌های حساسی را واگذار کرد، گفت: انتظارات از امیرحسین هدایی نسبت به عملکردش بیشتر بود. شاید اگر بازی مقابل" آپولونیا" را که جلو بود، نمی‌باخت، نتایج بهتری کسب می‌کرد. این باخت یک مقدار در روحیه امیرحسین اثر منفی گذاشت. امیرحسین خودش تعریف می‌کرد که وقتی ۱۰ بر ۷ از "آپولونیا" جلو بود به ذهنش آمده که نکند این بازی را هم مثل بازی باشگاهی‌اش ببازد و همین فکر منفی در آن لحظات حساس، موجب باختش شد وتمرکزش را از دست داد.

از ماجرای اختلال خواب نوشاد تا درخشش نیما

لطف‌الله نسبی در مورد عملکرد نوشاد و نیما عالمیان تاکید کرد: نوشاد از هشت بازی که انجام داد، چهار پیروزی و چهار شکست داشت و برابر بازیکنان یک و دو تیم‌های حریف بازی کرد و عملکرد بسیار خوبی داشت. نوشاد به دلیل خستگی بازی مقابل مصر که تا حدود ۱۱ونیم شب طول کشید و همچنین اختلال خواب، نتوانست در برابر رومانی خوب بازی کند. قطعا خستگی، عدم استراحت کافی و نبود زمان برای ریکاوری مناسب، باعث شد که برابر رومانی دو شکست داشته باشد. مطمئنم که اگر شرایط عادی بود هرگز به این دو بازیکن رومانی نمی‌باخت. نیما درخشان‌ترین بازی‌های عمرش را در این مسابقات انجام داد. چهار پیروزی و دو باخت در برابر بازیکنان یک تیم‌های مقابل داشت و به مراتب کارش سخت بود اما به خوبی از عهده مسئولیتش برآمد.

ایران در عین شایستگی سهمیه المپیک نگرفت

سرمربی تیم ملی با اشاره به از دست دادن سهمیه تیمی المپیک تاکید کرد: هدف ما کسب سهمیه تیمی بود و نرسیدن به این هدف آن هم در عین شایستگی، قطعا ناراحت کننده است اما این شکست‌ها حتما اثراتش را بر روی بازی بچه‌ها خواهد گذاشت و آنها را برای پیروزی‌های آینده آماده خواهد کرد.

نقاط ضعفی که ایران داشت

او در مورد نقاط ضعف پینگ‌پنگ‌بازان در مسابقات تیمی جهان گفت: از لحاظ آمادگی جسمانی و سرویس و دریافت باید بیشتر کار شود. باید سرعت بازی بچه‌ها را با تقویت آمادگی جسمانی ارتقاء دهیم تا به سطح یک دنیا نزدیک‌تر شوند. همچنین باید روی استفاده از ضربات قبل از اوج که باعث افزایش سرعت بازی و کم کردن زمان عکس‌العمل حریفان می‌شود، کار کنیم.

برنامه پینگ‌پنگ‌بازان برای کسب سهمیه المپیک

لطف‌الله نسبی در مورد برنامه تیم ملی برای حضور در مسابقات کسب سهمیه المپیک در منطقه آسیایی میانه گفت: برای گرفتن سهمیه آسیای میانه باید به ازبکستان برویم. قبل از حضور در  این مسابقات، نوشاد و هدایی در مسابقات سنگاپور و عربستان شرکت خواهند کرد. ضمنا امیرحسین هدایی در مسابقات اسلوونی و چند تورنمنت دیگر شرکت می‌کند.

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: نوشاد و نیما عالمیان تیم ملی تنیس روی میز تيم فوتبال استقلال تهران ليگ برتر فوتبال ایران تیم فوتبال لیورپول انگلیس رئال مادريد امیرحسین هدایی لطف الله نسبی سهمیه المپیک کسب سهمیه تیم ملی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۸۲۸۷۹۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

اختلال در مسیر قهرمانی، اوسمار و اولین چالش بزرگ

به گزارش ورزش سه، شاید منشاء خیلی از عوض شدن‌ها در لابه لای همین شکست هاست.بهمن ۹۸ که یحیی آمد شیفته فوتبال هجومی و زیبا بود اما هرچه گذشت او نتیجه گراتر شد و اقتصادی . فقط آنهایی که زیر خاک اند تغییر ناپذیرند و شاید شکست در اراک یکی از همان پیچ هایی باشد که افکار هجومی اوسمار را در فوتبال ما تغییر دهد.شاید هم او درس بزرگی را از این ناکامی تاریخی گرفته و‌ دیگر اینچنین بی محابا دست به تغییرات گسترده نزند ! بی تردید ذهن‌‌ او همانند میلیون‌ها هوادار درگیر این است چه شد تیمش که گل نمی خورد، 
در کمتر از ۳۰ دقیقه ناگهان ۴ بار دروازه اش باز شد؟ کجای کار می لنگید؟ ایراد کار چه بود که قرمزها یک جام را در اراک جا گذاشتند و با چهره ای شوک‌زده در آستانه یکی از فینال‌های لیگ جاری( بازی چهارشنبه با سپاهان) به تهران بازگشتند؟

پرسش اول این است که آیا اوسمار همه واقعیت را می گوید و یا‌ تنها قسمتی از آن را؟ او در اراک گفت به هیج وجه به بازی با سپاهان فکر نمی کردم. کدهایی وجود دارد که حرف او را تائید می‌کند اما او نگفت تا دقیقه چند این نبرد حذفی، چنین افکاری داشت؟ موضوع دقیقا همین تغییر نگرش در حساس‌ترین دقایق بازی بود.

اوسمار جام می خواست.او در حال تثبیت ریشه هایش در فوتبال ایران به عنوان سرمربی موفق است ‌ تا بازار پر مشتری آسیا را به دست بیاورد ، اما شرط اول این است که او باید در فوتبال ایران به جام برسد. 

به همین خاطر او راست می گوید که به بازی با سپاهان فکر نمی کرده. بی ترس از خستگی و مصدومیت، با همان ترکیب همیشگی ( منهای غیبت اجباری عالیشاه) به اراک آمد. تیمش را هجومی چید و ۲ گل هم زد .

اما به نظر می آید بین ۲ نیمه، افکار محتاطانه، کم کم سراغش آمد. سروش رفیعی که یکی از مهم‌ترین عناصر تدافعی در جمع کردن توپ های سوم‌ و سرگردان در ۱۸ تیم خودی و همچنین طراح اصلی حملات است، جای خود را به وحید امیری داد. با این وجود وحید به جلو رفت و خدابنده لو جای سروش را پر کرد. در اوج حملات آلومینیوم در شروع نیمه دوم، پرسپولیس باز هم  در دفاع مستحکم نشان داد.اما از دقیقه ۶۰ تعویض های اوسمار رنگ و بوی بازی با سپاهان را گرفت. بیرون کشیدن ۳ عنصر موثر هجومی ( ترابی، کریم و ارونوف) عملا خیال حریف را از حملات پرسپولیس جمع کرد اما یک تعویض خیلی خاص در این بین انجام شد که اوسمار نمی تواند بگوید آن را صرفا به واسطه جریان بازی انجام دادم. دانیال اسماعیلی فر بخاطر محرومیت ،بازی با سپاهان را از دست داده است. اوسمار در ۱۵ دقیقه انتهایی قصد آزمایش فرجی در آن منطقه را داشت. بدون آنکه دانیال از زمین خارج شود،  فرجی به دفاع راست رفت و دانیال جای ترابی را گرفت .

از دقیقه ۸۵ تا ۱۲۲ پرسپولیس ۴ گل خورد که در همه آنها رد پای تعویض های اوسمار هویدا بود.

سروش و خدابنده‌لو نبودند تا توپ‌های سرگردان در ۱۸ را جمع کنند.گل اول و دوم دقیقا از همین نقطه زده شد آن هم در روزی که ریگی خسته‌ و پر اشتباه بود.در صحنه گل سوم  شروین بزرگ به راحتی روی سر فرشاد فرجی، ضربه مهمی را زد و دست آخر در گل چهارم باز هم نفوذ از منطقه  راست، کات بک و عقب ماندن اسدبیگی و ضربه نهایی نقی زاده.

اینها همه کدهایی بود از ۴ گلی که اگر اوسمار دست به ترکیب اولیه اش نمی زد شاید هرگز ، زده نمی شدند! 
اگر حقیقتا اوسمار این تعویض ها را بی توجه به بازی با سپاهان انجام داده باشد باید گفت؛ خودکشی بی دلیلی را مرتکب شدی مرد ! (البته او این مسئله را تکذیب کرد).

سوال مهم‌ در مورد بیرو؛ در حد پنالتی هم آماده نبود؟
حق رفیعی جوان بود که در جام حذفی بازی کند، حتی اگر بیرانوند مشکل مصدومیت هم نداشت ، باز باید به واسطه چند نمایش تحسین بر انگیزی که او در لیگ انجام داده بود درون دروازه پرسپولیس قرار می‌گرفت .اما اوسمار مرتکب یک اشتباه بزرگ شد. او می توانست بیرانوند را با خود به اراک ببرد تا هنگام ضربات پنالتی با میدان دادن به او نتیجه برد را تا ۸۰ درصد تضمین کند.یحیی فصل قبل مقابل پارس ون اصفهان با همین تعویض مانع خلق شگفتی ‌و شکست تیمش در اولین گام شد تا دست آخر فاتح جام حذفی با شکست استقلال شود.مسلما ارزش بازی با سپاهان چند برابر جام حذفی است اما با توجه به اینکه بیرانوند ۵ روز قبل گج دستش را باز کرده بود‌ دست کم توانایی حضور در ضربات پنالتی را داشت. اما در این مورد ، اوسمار تصمیم سخت گیرانه ای را اتخاذ کرد. تصمیمی در حد از دست دادن یک جام.

حتی اگر  اوسمار بواسطه ارزش و اهمیت دیدار روز چهارشنبه، تیمی متشکل از ذخیره ها ‌‌و چند بازیکن اصلی را به مصاف آلومینیوم می فرستاد و حذف هم می‌شد، شاید خیلی ها این تصمیم را عاقلانه می دانستند . اما او تصمیم گرفت با همه قوا بیاید.با این وجود چند تصمیم موجب شد هم جام حذفی را از دست بدهد و هم تیمش را از حیث روحی و جسمی مستهلک کند.

احتمالات بعد از این وقایع
فعلا برای قضاوت زود است.شاید ساعت های پایانی روز چهارشنبه، در خاتمه دو بازی بسیار حساس ، تراکتور و استقلال در تبریز و سپس پرسپولیس و سپاهان در تهران بشود فهمید خسارت های این جام حذفی تا چه حد بوده است.

تنها خوش شانسی پرسپولیس این بود که سپاهان هم با ترکیب اصلی‌اش به اهواز رفت و با وجود شکست دادن استقلال ملاثانی، مجبور شد ۱۲۰ دقیقه در گرمای خوزستان بدود.

حوالی ساعت ۲۲ روز چهارشنبه بعد از انجام این دو دیدار، نمای بهتری از خروجی تصمیمات شامگاه جمعه به دست‌مان می آید.

بدترین اتفاق برای قرمزها این است که آنها بفهمند این شکست موجب شد در فاصله کمتر از ۵ روز ۲ جام را از دست بدهند.

البته با هر احتمالی در شکست ،تساوی و برد سرخابی‌ها در روز چهارشنبه،  فاصله آنها از هم آنقدر دور نمی شود که بگوئیم کار تمام شده است. در بهترین حالت برای آبی ها ، آنها در روز  شکست تراکتور و پرسپولیس،  می توانند ۴ امتیاز از رقیب پیش بیافتند .

از سوی دیگر در صورت پیروزی تراکتور و پرسپولیس، شاگردان اوسمار می توانند با دو امتیاز بیشتر ،صدرنشین جدید لیگ برتر شوند، نتیجه ای که قطعا غم تلخ حذف جمعه شب را با خود می‌شوید و می‌برد .

مهدی طاهرخانی